Celebrations season i przepis na tradycyjne, brytyjskie świąteczne Mincemeat Pie w dwóch odsłonach.

Przepis na ten brytyjski specjał z pewnością przypadnie do gustu wszystkim miłośnikom słodkich wigilijnych deserów- kutii, makiełek czy też śląskich makówek. Niech was nie zmyli jego nazwa. Z mięsem, przynajmniej we współczesnym wydaniu, nie ma on nic wspólnego, choć u jego zarania, tego Bożonarodzeniowego przysmaku, mięso było jednym z jego ważniejszych składników. Zmienił się też jego kształt. Pierwotnie miał on formę prostokąta i bardziej przypominał pasztet. Obecnie Mincemeat Pie to słodkie okrągłe ciastka, kształtem przypominające mafinki, które doskonale komponują się ze świąteczną, świeżo parzoną poranną kawa i lodami waniliowymi w wersji five o’ clock.

Ciastka przygotowuje się na wiele dni przed Xmas Day, a dokładnie nadzienie do nich, które następnie, przynajmniej przez tydzień, musi leżakować w zamkniętym słoiku w lodówce. Po ich upieczeniu można przystąpić niezwłocznie do konsumpcji lub też ostudzić je, zamknąć w hermetycznej puszce i tuż przed podaniem podgrzać w piekarniku lub mikrofalówce, obficie obsypując cukrem pudrem.

Przyznam się wam szczerze, że długo nie mogłam się przekonać to skosztowania tego tutejszego przysmaku, a dokładnie ciasteczka, które jest obecnie znane i serwowany na stołach we wszystkich anglojęzycznych krajach. Nie bardzo już pamiętam, dlaczego. Może jedną z przyczyn był fakt, że przez pierwsze lata pobytu na Wyspach stawiałam wyłącznie na polskie potrawy, a może dlatego, że nowych smaków, z którymi musiałam się oswoić było tak wiele, że ten odłożyłam na później.

Dzisiaj już nie wyobrażam sobie Bożego Narodzenia bez Mince Pie i co więcej, nie tego kupionego w sklepie, ale własnoręcznie przygotowanego.

Jeśli interesuje was historia tego przysmaku to odsyłam was do postu na moim drugim blogu- MOJA mała SZKOCJA (link tu)

Na tym blogu skupie się jedynie na przepisie na Mincemeat Pie.

Chicken Fajitas idealne danie na rodzinny, domowy obiad jak i przyjęcie dla przyjaciół.

 

Szkoci to nacja, która jest bardzo otwarta na wprowadzanie do swojej kuchni dań z całego świata. Polacy, którzy tu mieszkają, z pewnością zauważyli jak bardzo popularna i ceniona jest tu kuchnia hinduska. Na każdym kroku można tu również spotkać chińskie take away jak również tureckie kebaby. Dania tych kuchni zdominowały codzienne menu przeciętnego Szkota.

Coraz większą popularnością zaczynają cieszyć się również dania kuchni meksykańskiej. Półki tutejszych supermarketów wypełnione są przyprawami, półproduktami, jak i gotowymi sosami, pozwalającymi w prosty i szybki sposób przygotować popularne meksykańskie dania.

Do takich należy Chicken Fajitas.

Bardzo lubię to danie. Jest bardzo smaczne, łatwe w przygotowaniu i pozwala mi za każdym razem, dzięki licznym dodatkom, cieszyć się jego innym wariantem smakowym.

Wszystkie składniki do jego przygotowania zazwyczaj kupuje w Tesco, ale widziałam je na także półkach w Asda i M&S. Kukurydze w puszcze, awokado, czerwoną fasole w puszce, świeże pomidory, zielony ogórek, kolendrę, pietruszkę, kwaśną śmietanę czy awokado, dostaniecie w każdym sklepie. Mieszanka przypraw, która jest w daniu użyta również nie jest tak egzotyczna jak by się mogło wydawać- każdy ma je w swojej szafce z przyprawami, nawet osoby, które nie gotują zbyt często.

Pieczone ziemniaki zapiekane z porowym, kremowym sosem i serami.

 

Jesień to okres, kiedy w mojej kuchni dominują wszelkiego rodzaju zapiekanki czy też pieczonki z sezonowych warzyw. Bazą większości z nich są ziemniaki, wszelkich odmian i rodzajów. Uwielbiam zapach pieczonych ziemniaków i innych warzyw obficie okraszonych ziołami i przyprawami. Dania z nich wykonane, są dla mnie, kwintesencją jesiennej kuchni - sycące, pachnące i rozgrzewające.

Warzywne zapiekanki doskonale sprawdzają się jako posiłek o różnych porach dnia. Gdy za oknem jest szaro, a pogoda nie zachęca do spacerów, ciepłe, odpowiednio doprawione danie może dostarczyć nieocenionych wrażeń, nie tylko kulinarnych.

Pieczone ziemniaki to jeden z popularniejszych na Wyspach domowych fast foodów. O jego historii możecie poczytać na jednym z opublikowanych na tym blogu postów. (link) Znajdziecie tam również przepis na pieczone ziemniaki w wersji, jak bym to określiła, tradycyjnej. Por to z kolei jedno z najpopularniejszych warzyw w Szkockiej kuchni. Dodaje się go niemal do wszystkiego.

Zupa z kapusty, czyli moje jesienne, szkockie Minestrone.

 

Większość z Was z pewnością myśli już o zbliżających się Świętach; zastanawia się nas zakupem prezentów i nad menu na świąteczny stół. Ja wręcz przeciwnie, z utęsknieniem czekam na lato i tęsknie spoglądam na kartki z kalendarza i wspominam minione wakacje. W moim ogrodzie ciągle dojrzewają maliny i poziomki. Wprawdzie nie są już tak słodkie i soczyste jak te w lecie, ale miło jest sobie czasami coś uszczknąć z krzaka i przypomnieć sobie ulubione smaki.

Przepis na dzisiejszą zupę, choć przygotowany z jesiennych warzyw, to kolorami i smakami przypomina minione lato. Warzywa, których do przygotowania dzisiejszej zupy użyłam, są niemal identyczne jak te, których używam do przygotowania mojej pachnącej latem i południowym słońcem – Minestrone. Podobny jest też sam sposób przygotowania zupy.

Jednak jak na szkocki przepis przystało, do jej przygotowania użyłam por, który króluje w tutejszej kuchni, jak równie popularny tu, a niemalże nieobecny w kuchni polskiej, pasternak. Warzywa te, jak również pozostałe są, w dzisiejszym przepisie, jedynie tłem dla kapusty, która gra, w dzisiejszym daniu, główną role.

Jesienna sałatka z czerwonej kapusty.

 

Sałatki tej nie uświadczycie na stołach w szkockich domach. Nie jestem też pewna czy ogólnie w brytyjskich domach przygotowuje się dania z udziałem czerwonej kapusty. Jedynym wyjątkiem są nowe, trendsetterkie, wersje tradycyjnej sałatki Coleslaw do przygotowania której, coraz częściej, za sprawą licznych programów kulinarnych, używa się tu czerwonej kapusty.

Dlaczego więc zamieszczam, na tym blogu, przepis na danie wykonane z tak mało popularnego warzywa? To oczywiste. Sałatka jest obłędnie smaczna i na dodatek jest to jedno z tych dań, na które recepture zaczerpnęłam kilka lat temu, z jednego z popularnych na Wyspach programów kulinarnych. Stąd, też uznałam, że zamieszczenie na nią przepisu będzie jak najbardziej właściwe.

Niestety, nie jestem w stanie sobie przypomnieć kto jest jego autorem Nigella czy Jamie. Do obu tych kulinarnych guru ono pasuje. Jest rustykalne -na sposób Jamiego, jak i lekko bałaganiarskie – w stylu Nigelli.

Sałatkę tę chętnie przygotowuje pod koniec lata jak i przez całą jesień. Doskonale komponuje się z wszelkiego rodzaju daniami mięsnymi. Szczególnie polecam ją do dań z wołowiny (ja lubię ją w zestawieniu ze stekiem) jak i dodatek do kaczki i perliczki.

Można ja jeść przez cały rok, nic nie stoi ku temu na przeszkodzie. Kapusty wszelkiego rodzaju i maści są bowiem dostępne w sklepach. To wyłącznie moje kubki smakowe domagają się jej szczególnie w okresie jesiennym.

Proste danie z papryki pomidorów i cebuli z moimi tajnymi dodatkami, czyli moja wersja leczo.

Wakacje to okres, w którym zajadam się bez końca świeżymi warzywami i owocami. Wybieram oczywiście te sezonowe, ponieważ ich smak, w tym czasie, jest niepowtarzalny. Wszystkie owoce i warzywa, w tym i bohaterów dzisiejszego dania; cebulę, paprykę i pomidory można dostać w sklepach przez cały rok, ale to nie to samo co sezonowe frukta.  

Mieszkając w Polsce z niecierpliwością czekałam na tzw. ‘sezon nowalijkowy’. Wybierałam się wtedy, tak często jak to możliwe, na pobliski bazarek i nabywam wszystkie te pyszności.

Niestety Szkocji nie mam tego komfortu. To jeden z minusów mieszkania za Wyspach. Zdobycie dobrej jakości warzyw i owoców nastręcza duże problemy. Aby je kupić trzeba się wybrać na farmę, często dość oddalona od miasta lub udać do sklepu z ekologiczna żywnością, gdzie ceny często potrafią nieźle dać po kieszeni.

Dlatego za każdym razem, kiedy w okresie wiosenno- letnim, jestem Polsce, jem niemal wyłącznie sezonowe warzywa i owoce nabyte na pobliskim bazarku lub w warzywniaku. Oprócz pomidorów, dużych ilości koperku i ogórków małosolnych, niemal codziennie gotuje w osolonej wodzie żółtą fasolkę i zajadam się nią sute.

Ale to nie ona będzie bohaterka dzisiejszego postu.